Αχχ, δε θα ξεχάσω εκείνες τις λαμπρές ημέρες που πίνοντας τον καφέ μου στο μπαλκόνι έκανα ντουζ τα απόνερα από το πλύσιμο των παντζουριων της από πάνω ή ατενίζοντας αμέριμνη το υπέροχο μολυβί χρώμα του απέναντι πάρκινγκ, φόρεσα ως κολιέ το φωτεινό αστέρι του από πάνω. Τι να πω από την άλλη για τις ευγενικές χειρονομίες της εξαίρετης γειτόνισσας μου. Τι να πρωτοθυμηθώ... Το λάστιχο ποτίσματος που μου ήρθε ως ουρανοκατεβατη σφαλιάρα στο πρόσωπο ή τις νέες διαλέκτους που έμαθα-μια ευγενική χειρονομία του φίλτατου από τον δεύτερο.Αξέχαστες εμπειρίες, που με έκαναν σοφοτερη ως το πώς θα διαχειρίζομαι τις κοινωνικές μου συναναστροφές.