Δεν ξέρω αν είναι μπούλινγκ αλλά στο δημοτικό μία τακτική των κοριτσιών ήταν να μην κάνουν παρέα κάποια στο διάλειμμα. Συνήθως, τα πιο αδύναμα κορίτσια.Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο τα πράγματα ήταν εμφανώς καλύτερα και είχα παρέα. Βέβαια, μέσα στην τάξη ήμουν εξαιρετικά συνεσταλμένη ( ίσως λόγω της αδιαβασιάς μου;).Παρ'όλα αυτά, υπήρξαν δυο περιστατικά. Το πρώτο περιστατικό ( ελαφρώς παραλλαγμένο για να μην εκθέσω κανέναν) ήταν στο Γυμνάσιο και με κατηγορούσε η συμμαθήτριά μου ότι της προκαλώ αλλεργία επειδή χρησιμοποιώ στα ρούχα μου συγκεκριμένο μαλακτικό. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ίσχυε. Δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε και ένιωθα άσχημα για την όλη κατάσταση.Το δεύτερο περιστατικό που φέρω και εγώ ευθύνη έλαβε χώρα στο φροντιστήριο στο Λύκειο. Δεν ταίριαζα σαν χαρακτήρας με τα υπόλοιπα παιδιά του τμήματος και σταδιακά ( μία χρονιά στο Λύκειο) δεν μιλούσα με κανέναν στο τμήμα μου . Ένιωθα τη σύνδεση και την οικειότητα των μικρών ομάδων από τις οποίες είχα μείνει εκτός.Το θέμα ήταν ότι περνούσα ατελείωτες ώρες στο φροντιστήριο και είτε έλεγα μόνο ένα γεια είτε μιλούσα ελάχιστα μαζί τους. Ευτυχώς, όλα πέρασαν! Επίσης, στο Πανεπιστήμιο οι συμφοιτητές και συμφοιτήτριες ήταν πολύ πιο ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες και παρέες.