Είχα πάντα έναν πολύ καλό μπαμπά και τώρα μου απέμεινε μόνο η μαμά μου η γλυκιά. Πάντα με στήριζαν, αλλά λείπει πλέον το ένα μου στήριγμα. Μοιάζει κάπως σαν να έχεις μια καρέκλα που της λείπει πλέον το ένα της πόδι και απέμεινε λειψή. Έτσι παρομοιάζω το θάνατο, που δυστυχώς σου παίρνει τα άτομα που αγαπάς. Πολλές φορές και η παρουσία τους και μόνο, το βλέμμα αγάπης των γονιών σου, σου δίνει κουράγιο.
