Νομίζω το ζουμί είναι στην τελευταία πρόταση: Ανησυχείς ότι την ευθύνη του πατέρα σου θα την έχεις εσύ. Η κοπέλα του δεν έχει σχέση με αυτό, δεν είναι δουλειά της να πει στον αδερφό σου το προφανές (αν δεν του το χει πει ήδη). Άλλωστε γιατί δεν του το λες εσύ ή ο ίδιος ο πατέρας σου. Επίσης δεν νομίζω ότι επειδή είναι κάποιος παιδί χωρισμένων γονιών δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να έχεις την έγνοια ενός γονιού. Έχει μητέρα και όπως θα ανησυχούσε για τη μητέρα της έτσι θα ανησυχούσε και για τον πατέρα της. Αλλά δεν είναι δική της δουλειά και κακώς έχεις προσδοκίες (που υποτίθεται δεν έχεις)