Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί οι σερβιτόροι αναλύονται σε ξεχωριστή εξομολόγηση από αλλά επαγγέλματα. Όλοι οφείλουμε να είμαστε ευγενικοί προς όλους. Εργαζόμενους ή μη. Αγενείς συμπεριφορές υπάρχουν σε όλους τους κλάδους και από εργοδότες και από πελάτες, αλλά και κόντρες ανάμεσα σε εργαζόμενους. Όσον αφορά αυτό το απόσπασμα που έγραψες: <<Μην ξεχνάς πως αυτή τη δουλειά δεν μπορούν να την κάνουν όλοι. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, λίγοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. Γιατί θέλει γερό στομάχι και καλό ανοσοποιητικό σύστημα για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Μόνο αν μπεις στη θέση τους θα το καταλάβεις αυτό.>> Το παρουσιάζεις πια λες και είναι πυρηνική φυσική. Όλες οι δουλειές έχουν την δική τους δυσκολία. Και τη δική τους κόπωση. Γιατί και αυτός που σπούδασε και δουλεύει ως γιατρός πχ, έλιωσε στο διάβασμα για να τα καταφέρει. Το ότι μια δουλειά έχει πολύ τρέξιμο και είναι χειρωνακτική δεν την κάνει απαραίτητα και πιο δύσκολη. Δεν λέω ότι δεν είναι κουραστική. Αλλά σχεδόν καμία δουλειά δεν υπάρχει που να είναι μέλι γάλα. Όλες απαιτούν ξεχωριστά προσόντα, μόρφωση, ικανότητες και δεξιότητες. Γιατί αν το πάμε έτσι, το κάθε άτομο πέρα από την εργασία του, έχει να αντιμετωπίσει και πολλές προσωπικές δυσκολίες που κάποιος που δουλεύει ως σερβιτόρος μπορει να μην αντιμετωπίζει. Συνοπτικά λοιπόν, οι δυσκολίες που απορρέουν από μια εργασία είναι σίγουρα πολλές, αλλά δεν είναι και οι πιο σημαντικές. (εκτός από απόλυση φυσικά) Και το να συγκρίνουμε και να κατατάσσουμε τα επαγγέλματα ανάλογα με τη δυσκολία τους δεν βγάζει πουθενά Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, να χρειαστεί να μπεις στη θέση κάποιου για να τον καταλάβεις και να τον σέβεσαι.