Πριν λιγο,γυρνούσα σπίτι μου κ ξαφνικά με πιάνει η κοπελιά που μένει στην απέναντι πολυκατοικία (γνωριζόμαστε απο το σουπερ μαρκετ )από το μπράτσο και μου λέει "συγνώμη αν σε τρόμαξα απλα είναι ένας τύπος εδώ κ λιγη ώρα που με έχει πάρει απο πίσω"την ρώτησα αν μπορω να περάσω το χέρι μου στους ώμους της να φανεί οτι την αγκαλιάζω κ συμφώνησε,κοιτώντας πίσω είδα εναν τύπο να μας κοιτάζει περιεργα κοντοστάθηκα λίγο και άλλαξε πορεία.Την πήγα σπίτι καληνυχτώντας την.Μηνυμα:με αυτα τα λιγα και με αυτα τα ξαφνικα που συμβαινουν αξιζει να ζει κανεις. Χαιρομαι πολύ για σένα που εγραψες την εξομολόγηση! :)