Εκείνος είπε ότι είχατε χημεία. Και τώρα κάθεσαι και κάνεις γκάλοπ για να δεις αν θα στείλεις να ξαναπροσπαθήσετε, επειδή χάθηκε η σπάνια χημεία που εκείνος διέκρινε μέσα σε μία εβδομάδας εξόδους (πόσες δηλαδή, 2-3;) και για την οποία -χημεία ντε!- εσύ δεν μας αναφέρεις κάτι γιατί δεν ξέρεις τι έγινε. Τα'χεις χαμένα. Λογικό. Εμείς τι να πούμε; Και στο τέλος πιστεύεις οπτι η ύπαρξη χημείας αποτελεί κάποια καταπληκτική εγγύηση για το κατόπιν; Είναι απλώς η σκέψη της σκέψης του μονοπατιού προς τη λεωφόρο.