Μου έχει συμβεί κι εμένα κάτι αντίστοιχο. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή είναι κάπως σκληρό το όλο πράγμα. Κι εγώ είχα πικραθεί, αλλά από ένα σημείο και μετά είπα στον εαυτό μου να κρατήσει μόνο τις καλές και χαρούμενες στιγμές που πέρασε μ' αυτά τα άτομα. Επίσης, να μη μαλώσω σε καμία περίπτωση μαζί τους, ούτε να αναλωθώ σε "κατινιές" του τύπου να τους κατηγορώ σε άλλους, να απομακρυνθώ ευγενικά και να προχωρήσω παρακάτω. Να φανταστείς έναν χρόνο δε μιλήσαμε καθόλου και τον επόμενο είπαμε να συναντιόμαστε πού και πού. Το επιχειρήσαμε δυο τρεις φορές, αλλά για εμένα τίποτα δεν ήταν το ίδιο με πριν, είχα χάσει δηλαδή πολλές στιγμές τους, όπως κι αυτοί δικές μου αντίστοιχα, και δεν το προχωρήσαμε παραπάνω. Πλέον ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Εύχομαι να είναι καλά και σου είπα ότι κρατάω μόνο τις καλές μας στιγμές. Απλά κατάλαβα ότι οι άνθρωποι με το πέρασμα του χρόνου αλλάζουν, αλλάζουν τα θέλω τους, οι απόψεις τους κ.λπ. Νομίζω ότι και στη δική σου περίπτωση συμβαίνει κάτι παρόμοιο και πως δε σε "έκαναν πέρα" οι φίλοι σου εσκεμμένα ή από κακία. Προχώρα κι εσύ παρακάτω και κράτα μόνο τις χαρούμενες στιγμές που πέρασες με τους φίλους σου. Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους δεν πρέπει να βασίζονται σε πίεση. Αυτά... Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως. Να 'σαι καλά!