Ο θάνατος είναι μια υπέροχη κατάσταση. Είναι το απόλυτο τίποτα. Δεν νιώθεις τίποτα, δεν υπάρχεις πια, δεν είσαι πια σ'αυτόν τον κόσμο. Το στεναχωρο σ'αυτή την κατάσταση ποιο ακριβώς είναι; Στεναχωριέσαι όχι επειδή ο άλλος πέθανε, αλλά επειδή εσένα θα σου λείψει, εσύ δεν θα τον έχεις πια στη ζωή σου, εσύ βιώνεις την απώλεια του, όχι αυτός. Στεναχωριέσαι για τον ίδιο σου τον εαυτό καταβάθος κι όχι για τον νεκρό. Ο νεκρός μια χαρά είναι, δεν νιώθει κάτι για να στεναχωριέσαι, δεν βιώνει τίποτα τραγικό επειδή δεν υπάρχει.Τι είναι χειρότερο από τον θάνατο; Όλα τα υπόλοιπα. Το να έχεις άρρωστο ένα αγαπημένο πρόσωπο. Το να έχει το παιδί σου, ο γονέας σου ή καποιος που αγαπάς'κάποια ψυχική διαταραχή και να βασανίζεται κάθε μέρα. Το να έχει μια σωματική αρρώστια, να είναι ανάπηρο, να του συμβαίνει κάτι τραγικό, να τον δέρνουν, να τον έχουν βιάσει, και άλλα τόσα. Γενικώς το τραγικό είναι να βλέπεις κάποιον που αγαπάς να βασανίζεται και να πονάει. Όχι να πεθαίνει. Όταν πεθαίνει δεν νιώθει τίποτα.