Ρηλάξ, άγχος με έπιασε με το ρυθμό του γραπτού σου. Πρώτον, δεν είναι ίδιον της εποχής να θέλουν τα αγόρια κορίτσι με τέλειο σώμα. Και στη δεκαετία του'80 το ίδιο ήταν. Ίδιον της εφηβείας και της απειρίας είναι. Μετά μεγαλώνουν, βλέπουν και πιάνουν και κανα πραγματικό βυζί και τους περνάει. Δεύτερον, εφόσον χωρίσατε, εφόσον δεν σε ήθελε πραγματικά, γιατί να ενοχληθεί για τον φίλο του; Στις ηλικίες που είστε ψάχνεστε. Όσο είσαι ειλικρινής κι έντιμη στις σχέσεις σου, δεν υποκρίνεσαι δηλαδή, όλα καλά. Εσύ να έχεις την συνείδηση σου ήσυχη. Τρίτον, τι θα πει εύκολη; Κι εγώ προτιμώ τις μεγάλες γραμματοσειρές αντι τις μικρές που έχουν στις οδηγίες για τα φάρμακα γιατί κουράζουν τα μάτια μου, δίνει αυτό ηθική ποιότητα στις γραμματοσειρές. Και τέλος για προβληματισμό κάτι που δανείστηκα:"το πλέον βασικό είναι για το τί είδους συναισθήματα μιλάμε.Γιατί όσο κι αν ακούγεται μηδενιστικό, πιστεύω πως υπάρχει πολύ μεγάλη συναισθηματική ανωριμότητα γύρω-τριγύρω. Η συντριπτική πλειοψηφία μπερδεύει την απλή καύλα με τον έρωτα, την ζήλια με το γουστάρισμα, το γουστάρισμα με την αγάπη, κλπ, κλπ. Για αυτό όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις/ακούς για δράματα κι απογοητεύσεις. Και η λέξη κλειδί πίσω απ᾽ όλα αυτά, είναι: οι ανασφάλειες. Όταν τα όποια αισθήματα και συναισθήματα πηγάζουν από την ανασφάλεια, τότε και η ίδια η έκφρασή τους πηγάζει κι αυτή από εκεί."
