Δηλαδη ειναι αγνωστικιστης;Εγω μεγαλωσα πολυ φανατικα χριστιανικα αλλα στα 12 ειχα αμφιβολιες και σταματησα να πηγαινω εκκλησια και να παιρνω τους παπαδες σοβαρα.Τωρα ως ενηλικη συνεχιζω να μην παιρνω του παπαδες σοβαρα αλλα εχω και εγω αναγκη ωρες ωρες να μπω σε μια εκκλησια να προσευχηθω απλα για καποιο ιατρικο θεμα, καποιο δικο μου ανθρωπο ή για κατι τελοσπαντων (συνηθως θεματα υγειας, δεν παμε στην εκκλησια να ζητησουμε να βγαλουμε φερραρι). Μηπως σε απωθει η θρησκεια ως πραξη αλλα σε ωθει ως πνευματικη εργασια; Δεν ειναι εγκλημα αν θες να προσευχεσαι και η δικη μας θρησκεια ειναι γεματη απο υπεροχες προσευχες για καθε περισταση. Θα ελεγα οτι πιστευω και εγω σε κατι ανωτερο γιατι οι ανθρωποι μο φαινονται ηλιθιοι (και εγω μεσα) και καταστροφικοι. Η Φυση θα ελεγα με πειθει με χρωματα της και την ομορφια της οτι ειναι ειτε δημιουργημα μιας ανωτερης υπαρξης που δεν ασχολειται με τα μικρα πραγματα που ασχολουμαστε εμεις οι ανθρωποι ή τελοσπαντων δεν μπορει αυτος ο ομορφος (και σκληρος μαζι) κοσμος να ειναι απλα ''τυχη''. Νιωθω καλυτερα και πιο συντοσμενη με πνευματικο τροπο οταν ειμαι σε μια πανεμορφη αλλα ερημικη παραλια, οταν ειμαι σε μια ομορφη εκκλησια, ή οταν ειμαι σε ενα βουνο την ανοιξη.
