Δεν έτρωγε και δεν έπινε τπτ, μόνο ότι του δίναμε με σύριγγα. Για 2 περίπου μήνες δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Άρχισε να καθαρίζεται μετά από κανένα εξάμηνο και του πήρε πολύ καιρό να πλησιάσει νερό για να πιεί..μια ηλικιωμένη στη γειτονιά μάλλον το χτύπησε είτε με πέτρα είτε με σκούπα. Έτσι από το φόβο του δεν τολμούσε να πλησιάσει νερό. Αυτό το γατί το ανέβασα από το υπόγειο στο σπίτι μου μετά από κάποιους μήνες, έμεινε τυφλό από το ένα μάτι και αφαιρέθηκε το άλλο. Και όλα αυτά την ώρα που είχα ετοιμοθάνατο τον πατέρα μου στο νοσοκομείο επί μήνες. Με πολυ κόπο και προσωπικό κόστος... Μετά που συνήλθε στειρωθηκε , αυτονομηθηκε και αυτή τη στιγμή κοιμάται δίπλα από το κρεβάτι μου. Ένα υπέροχο, λατρεμένο, αγαπησιαρικο γατί!!!Γι αυτό σου λέω, αξίζει τον κόπο!!! Κάνε ότι μπορείς, σε παρακαλώ! Όταν προσφέρεις, παίρνεις περισσότερα απ όσα δίνεις!!!