Γενικα η ζωη μας επιφυλασσει πολλες εκπληξεις και ποτε δεν ξερεις τι σου ξημερωνει. Μπορει και για τον ιδιο τον εαυτο σου να λες "ειμαι ερωτευμενη και δεν εχω ματια για αλλον" και το επομενο δευτερολεπτο εμφανιζεται καποιος στη ζωη σου και σου ανατρεπει τα παντα. Οταν βλεπω εδω μεσα απολυτα σχολια του στυλ "οποιος απαταει μια φορα, θα το ξανακανει σιγουρα" , αναρωτιεμαι: πως μπορειτε μερικοι εδω μεσα (οσες εμπειριες ζωης και αν εχετε) να διατυπωνετε με τοσο απολυτο τροπο αποψεις για κατι τοσο πολυπλοκο και απροβλεπτο οπως η ανθρωπινη συμπεριφορα? Ακομα και ερευνες "οι αντρες με τα ταδε χαρακτηριστικα ειναι πιο επιρρεπεις στην απιστια" σου λενε απλα οτι απο ενα συγκεκριμενο δειγμα αντρων που πηρε μερος στην συγκεκριμενη ερευνα φανηκε οτι στους αντρες με αυτα τα χαρακτηριστικα ειναι πιο συχνη η απιστια, ΧΩΡΙΣ αυτο να σημαινει οτι ολοι οσοι εμπιπτουν σε αυτη την κατηγορια θα απιστησουν σωνει και καλα. Ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος. Σκεφτειτε ποσα διαφορετικα χαρακτηριστικα προσωπικοτητας υπαρχουν και ποσοι πιθανοι συνδυασμοι μεταξυ αυτων των χαρακτηριστικων. Πως ειναι δυνατον να πιστευετε οτι καποιοι ανθρωποι επειδη εχουν 2-3 κοινα χαρακτηριστικα, θα φερονται γενικα στη ζωη τους με τον ιδιο τροπο? Απο κει κ περα εγω λεω το εξης: καλως η κακως για να χτισεις μια σχεση με εναν ανθρωπο, ειτε φιλικη, ειτε ερωτικη, πρεπει να υπαρχει αναμεσα σας εμπιστοσυνη. Αν πριν καλα καλα γνωρισεις καποιον, τον εχεις αξιολογησει, του στυλ "αυτος ειναι ωραιος εμφανισιακα, αρα θα τον διεκδικουν πολλες, αρα θα με απατησει", τοτε δεν θα μπορεσεις ποτε να τον εμπιστευτεις, ουτε να συναψεις μια υγιη σχεση απεναντι του κ συνεχως θα τεινεις να εστιαζεις στα στοιχεια της συμπεριφορας του που επιβεβαιωνουν αυτο που εσυ πιστευες εξαρχης για εκεινον και θα αγνοεις ολα τα υπολοιπα. Οι περισσοτεροι αυτο το λαθος κανουμε, γι' αυτο καταληγουμε να μην βγαζουμε ακρη με τους γυρω μας, γιατι αξιολογουμε τους αλλους με βαση στερεοτυπα που εχουμε στο κεφαλι μας και δεν καθομαστε να γνωρισουμε και να ακουσουμε πραγματικα αυτον που εχουμε απεναντι μας. Επειδη ποτε δεν μπορεις να ξερεις ομως ποιον εχεις απεναντι σου και ακομα και ανθρωπους που γνωριζεις δεν μπορεις να προβλεπεις πως θα φερθουν, για μενα οσο ο αλλος σου δειχνει οτι ειναι αξιος της εμπιστοσυνης σου, μπορεις να συνεχιζεις να τον εχεις στη ζωη σου. Αν αρχισει να σε γεμιζει αμφιβολιες, αποφασιζεις αν αξιζει να το συνεχισεις ή οχι. Τοσο απλα. Δεν χρειαζονται ουτε υπερβολικες ζηλιες στους συντροφους μας, γιατι στην τελικη μονο κακο στον εαυτο μας κανουμε κ δεν μπορουμε να ηρεμησουμε, ουτε χρειαζεται να αποφευγουμε να γνωρισουμε αντρες/γυναικες επειδη μπορει να μας απατησουν. Ας δωσουμε ευκαιριες και μετα βλεπουμε!