Ευχαριστώ ευχαριστώ Παίδες (:Δεν είμαι και ΤΟΣΟ σούπερ, κανονικά θα έπρεπε να την κοπανήσω σαν χταπόδι. Αλλά ας όψεται ο καταραμένος πολιτισμός και το ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ. Που λέτε εξαφανίστηκε η αχαρακτήριστη μας άφησε σύξυλους. Είπα στην πωλήτρια "ωωωωωωωωωω τι κρίμα έφυγε.. πολύ στενοχωριέμαι" και αυτή ήταν η στιγμή που συγχάρηκα τον εαυτό μου, γιατί η κοπέλα γέλασε με την καρδιά της. Κάτι που ξεκίνησε τόσο άσχημα τουλάχιστον κατέληξε με γέλιο. Πόνεσε η καρδιά μου όταν είδα τα χέρια της να τρέμουν ): Πάει η κοπέλα να βγάλει το ψωμί της και έχει τον κάθε βαθύτατα κακεντρεχή άνθρωπο να της κάνει την ζωή μαρτύριο.Αυτός της Εξομολόγησης (ναι, για σένα λέω Εξ) ανήκει κατά την άποψή μου στους σπαστικούληδες ακίνδυνους. Για αυτούς έχω άλλη τακτική, αρκεί να ευνοεί ο χρόνος και ο χώρος. Αν είναι μικρό το κατάστημα και δεν έχει πολύ κόσμο, σε ανάλογες περιπτώσεις λέω (δυνατά να αντιλαλήσει μέχρι τα αυτιά του) στην/στον υπάλληλο "Τι τυχερός/τυχερή που είσαστε, ευγενικός και καλός κόσμος μπαίνει εδώ μέσα!". Εν τω μεταξύ ξέρω ότι ο άλλος θα γυρίσει θυμωμένος, και είμαι έτοιμη να τον κοιτάξω χαμογελαστή σαν να εννοούσα αυτό που είπα. Ο άλλος ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΑ, αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει. Εγώ σταθερά τον κοιτάζω χαμογελαστή. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι να σκάσει από το κακό του (αφού κοιταχτούμε για λίγο στα μάτια, εγώ με χαμόγελο, ο άλλος βγάζοντας καπνούς από τα αυτιά) γιατί δεν ξέρει πως να αντιδράσει χωρίς να φανεί περίεργος χα χα χα χα χα χα χα χα έχει πολύ πλάκα.Πρέπει να φύγω, άντε να δούμε τι θα φέρει η μέρα και σήμερα. Την Καλημέρα μου.