Έχω δουλέψει σε σούπερ μάρκετ και δεν άντεξα κι έφυγα. Όχι από τους πελάτες αλλά από τους συναδέλφους μου. Έχω φτάσει στο σημείο να κατηγορώ τον εαυτό μου που ηττήθηκα κι έφυγα. Έχω δει πελάτες για πελάτες δεν ξέρω τι να αναφέρω από ολα. Έχασα την πίστη μου στο ανθρώπινο είδος. Απογοητεύτηκα. Αλλά εκεί που έλεγα δεν υπάρχουν άνθρωποι ερχόταν και αυτοί που ήταν με το χαμόγελο στα χείλη με την γλυκιά κουβέντα που εκτιμούν τους κόπους και τις ανάγκες του εργαζόμενου. Και μου έδιναν κουράγιο με τα καλά τους λόγια. Υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι εκεί εξω. Το θέμα είναι εμείς να μην επηρεαζόμαστε από το τι λέει ο κάθε ένας ανίδεος πραγματικά που βλέπει τα πράγματα από την δική του βολική θέση και έχει στόμα μόνο για να κρίνει και να πετάει κακίες. Από εδώ και στο εξής δεν πρόκειται να ανεχτώ ούτε από συνάδελφο ούτε από οποιαδήποτε να με επηρεάσει τόσο. Δεν έχω πτυχίο πανεπιστημίου αλλά ΙΕΚ. Αλλά ανεξάρτητα από το πτυχίο που έχει ο καθένας όλοι αξίζουν και την ευγένεια και τον σεβασμό των άλλον.