Εγώ, πάλι, πιστεύω ότι αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι ως "ανάξιους αγάπης", διαμόρφωσαν αυτόν τον χαρακτήρα ή υιοθέτησαν αυτές τις συμπεριφορές ακριβώς επειδή δεν αγαπήθηκαν ποτέ ανιδιοτελώς στη ζωή τους.Η πρώτη αγνή αγάπη, αυτή της οικογένειας, που είναι κ το σημαντικότερο βήμα για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, δεν υπήρξε δεδομένη για όλους. Και δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε περιπτώσεις εγκατάλειψης. Πολλές φορές αυτή η πρώτη "αγάπη" κρύβει κριτική κ υποτίμηση και δεν αφήνει να αναπτυχθεί ο "σημαντικός εαυτός" που αύριο θα γίνει ο "σημαντικός άλλος". Αξίζει να αγαπηθούν μετέπειτα αυτοί οι άνθρωποι κ να χαίρουν της εκτίμησής σου; Δεν ξέρω... Αυτή είναι μια προσωπική επιλογή που έχεις τις ανάλογες συνέπειες (καλές ή κακές) και για τις δύο πλευρές.