Χμμμ. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Και θα σου εξηγήσω γιατί. Δεν χρειάζεται να κάνεις συνειδητά παρέα με μίζερους ανθρώπους που γκρινιάζουν για τα πάντα: ξεφυτρώνουν εκείνοι από μόνοι τους για να σου μαυρίσουν την ψυχή, στο ταμείο, στην τράπεζα, στο δημόσιο, στις ουρές αναμονής, στη στάση του λεωφορείου που μόνοι παίρνουν τον λόγο να γκρινιάξουν, στον ευρύτερο κύκλο γνωριμιών, στις μακρινές επαφές διαδικτύου, ακόμα κι εδώ μέσα. Όσο και να "σκρολλάρεις" μεταφορικά και κυριολεκτικά δεν μπορείς να τους αποφύγεις. Σου επιβάλλονται. Δεν είναι το δικαίωμά τους να υπάρξουν όπως θέλουν, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Την επιβολή απεχθανόμαστε. Θα μας κάνουν σκατά ενώ μας φέρνουν σε τέτοια θέση που είτε δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, είτε αρνούνται την οποιαδήποτε βοήθεια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μέσα σε μας που τους ακούμε ένα αίσθημα ματαιότητας και ανημπόριας. Εκείνοι ξεσκάνε κι εμείς σκάμε από το πουθενά! Σαν να μην έχουμε εμείς τα δικά μας, γινόμαστε οι σκουπιδομτενεκέδες των άλλων. Καταλαβαίνεις;