Χειροκροτω για την επιλογή των βιβλιων (διαβασμενα αγαπημένα αναμεσα σε τοσα άλλα) ;) Προτείνω τα πιο πρόσφατα που διάβασα;) *"Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας", ενα βιβλίο γεμάτο σκληρότητα και ευαισθησία, της Έμμα Ρέγιες που διηγείται τις αναμνήσεις από την δύσκολη παιδική της ηλικία, μέσα από μια σειρά επιστολών που στέλνει σε έναν φίλο της, και μας υπενθυμίζει ότι «πατρίδα του ανθρώπου είναι η παιδική του ηλικία».*Νίκος Ξένιος, "Τα σπλάχνα", Εκδόσεις ΚριτικήΟ Νίκος Ξένιος, με αυτό το ιδιαίτερο και πολύ φιλοσοφικό μυθιστόρημα, πετυχαίνει να μας μεταφέρει νοερά στον κόσμο του ήρωά του, έναν ήρωα αμφιλεγόμενο και πολύ ανήσυχο ως προς την σύλληψη του νοήματος της ζωής και των όσων μας περιβάλλουν. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία καταβύθιση στην προσωπικότητα, τη φυσιογνωμία ενός ανθρώπου όμοιου με εμάς με ενδόμυχες αγωνίες για αυτό και ο τίτλος καθρεφτίζει αυτή τη διαρκή επαφή με τον εσωτερικό κόσμο. *Gabriele d’Annunzio, "Η Ηδονή", Εκδόσεις Ψυχογιός Προκειται για την «Ηδονή», ενός κατά τα άλλα άγνωστου Ιταλού συγγραφέα που όμως με έναν κεραυνό αφήγησης που στάζει άκρατο ερωτισμό παραδίδει σε όλους εμάς ένα σύγγραμμα απλής αφήγησης αλλά συνάμα εξαιρετικής διαύγειας και συνταρακτικής λεπτομέρειας σε βαθμό που ο αναγνώστης αφήνεται, όχι άδικα, πελαγωμένος σε μία θάλασσα συναισθημάτων που αφρίζουν στα κύματα της ιδιοσυγκρασίας και της προσωπικότητας του πρωταγωνιστή. Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του Γκαμπριέλε ντ’Ανούντσιο θα αναρωτηθεί εύλογα αν όλα αυτά δεν είναι κατά βάθος αποκυήματα ή και βιώματα της ζωής του ίδιου του γράφοντος. *«Αυτό θα πονέσει», Άνταμ Κέι, εκδόσεις Κλειδάριθμος.Πρέπει να έχετε πολύ black humor για να το αντέξετε. Επίσης, καλύτερα να μη το διαβάσετε σε δημόσιο χώρο, αν δε θέλετε να σας πιάσουν γέλια σε άσχετη φάση. Αν φοβάστε τους γιατρούς, θα σας κάνει καλό, ενώ αν τους θαυμάζετε ,θα τους απομυθοποιήσετε στο πι και φι! O συγγραφέας είναι ένας διάσημος βρετανός κωμικός που πέρασε έξι χρόνια από τη ζωή του ως εκπαιδευόμενος γιατρός σε κρατικά νοσοκομεία της χώρας του. Πρόκειται για το προσωπικό του ημερολόγιο της συγκεκριμένης περιόδου, το οποίο είναι γραμμένο με πολύ χιούμορ, αν και συχνά αναφέρεται σε καταστάσεις που δεν είναι καθόλου αστείες. Ασθένεια, θάνατος και γέλιο, μπλέκονται σε ένα μυστήριο, αλλά άκρως λυτρωτικό και αστείο γαϊτανάκι! Χωρίς ενδοιασμούς και υπεκφυγές, ο συγγραφέας καταγράφει μια σειρά από τραγελαφικές καταστάσεις, αποφάσεις ζωής και θανάτου, βάρδιες χωρίς τέλος και μισθούς πείνας ως καθημερινές εμπειρίες των νέων γιατρών στη Βρετανία.
