Αχ τι μου θύμισες! Πριν καμιά 10αρια χρόνια σαν ανέμελη τότε φοιτήτρια κι εγώ είχα πάει εκδρομούλα και πρώτο μπανάκι στη Χαλκιδικάρα για Πρωτομαγιά. Είχαμε που λες μόλις φύγει απ το τρασόκλαμπο τα ξημερώματα με το τότε αγόρι μου, και επειδή το σπίτι ήταν "ρεζερβε" απ το έτερο φιλικό ζεύγος είπαμε να την αράξουμε στην παραλία με μπουγατσίτσα σπανακοτύρι και μπυρόνι. Κατεβαίνουμε την πλαγιά με το καρ για την παραλία με τα σνακ ανα χείρας και πριν καν παρκάρουμε πέφτουμε πάνω σε τελετή καμιά 30αρια ατόμων να χορεύουν φύρω απο φωτιές, πεντάλφες χαραγμένες στο χώμα, να κρατάνε κότες και να ψέλνουν (αν έχεις το θεό σου!). Καθόμασταν για κανένα 5 λεπτο σαν τους μ@λ@κες με τα φώτα ομίχλης και τους κοιτούσαμε (είχαμε πιεί ολίγον τι δα) μέχρι που το ένστικτό μας μας φώναξε να την κάνουμε απο κει με ελαφρά.Έλα όμως που κάποιοι απο αυτούς μας πήραν χαμπάρι και μας ακολούθησαν με το αμάξι! Για το επόμενο μισάωρο γκαζώναμε ανάμεσα σε χωράφια για να τους χάσουμε. Όταν εν τέλει τους χάσαμε μας έπιασε και πείνα, ο ήλιος ήδη άρχισε να φαίνεται. Και εκεί που ο άλλος πιάνει με λαχτάρα να φάει το σπανακοτύρι σκάνε μύτη απ τη στροφή 3 τυπάδες σε αμάξι κ@λοφτιαγμένο με βαμμένα μάτια, να μας κάνουν σατανιστικά σύμβολα με τα χέρια. Όπου φύγει φύγει εμείς.. τρου στορυ