Χμμμ, ο κόσμος με τη μέτρια ευφυία μου στο πλήθος του φαίνεται σοκαριστηκά βλαμμένος κι επηρμένος, φαντάσου να είχα το χάσμα πραγματικά τεράστιο, δε θα άντεχα να πρέπει να πείσω ανόητα όντα για το δικό τους καλό, άσε, όλες τις νευρώσεις θ΄αποκτούσα. Προτιμώ να περιστοιχίζομαι - όσο είναι εφικτό- από έξυπνα άτομα κι αν γίνεται πιο έξυπνα από μένα λοιπόν. Υ.Γ. Χμμ αν ζηλεύω είναι τους μεγάλους καλλιτέχνες που δεν ήταν απλά πανέξυπνοι, που δεν αφουγκράζονταν απλώς τα πάντα γύρω τους αλλά μπορούσαν να τ΄αποδώσουν με τρόπο λυτρωτικό για όσους έρχονται σ' επαφή με το έργο τους χωρίς χρονικά στεγανά. Αυτό πολύ το ζήλευα, πολύ παραπάνω από την ομορφιά κι ακόμη δηλαδή μου προκαλεί ένα δέος και μια ζήλεια γιατί πολύ θα ήθελα να έχω κι εγώ κάποιο τέτοιο ταλέντο. :)
