Σε καταλαβαίνω, έχω περάσει και χειρότερα. Συμφωνήσαμε για μια δουλειά, δώσαμε τα χέρια και μου είπε πως θα αρχίσουμε σε ένα μήνα. Με παίρνει τηλέφωνο ότι τελικά θα πάρει την ανιψιά της και όχι εμένα. Εντωμεταξύ μου το είπε τελευταία στιγμή, ενώ εγώ ήμουν ήσυχη ότι βρήκα δουλειά. Μια άλλη φορά, βρήκα κάπου αλλού και δώσαμε τα χέρια και όλα μια χαρά. Το απόγευμα θα με έπαιρναν τηλέφωνο για να μου δώσουν το κλειδί. Περίμενα, περίμενα ώσπου έγινε βαθύ σκοτάδι. Παίρνω τηλέφωνο να ρωτήσω για να κατέβω να μου δώσουν το κλειδί και μου λένε πως τελικά θα πάρουν ένα γνωστό τους άτομο. Τα άκουσαν όλοι αυτοί καλά από εμένα που τους τα έψαλα. Το θέατρο του παραλόγου και μια μεγάλη απογοήτευση είναι όλοι για μένα βασικά...