Όσα άτομα έχω γνωρίσει να συμπεριφερονται έτσι δεν ένιωσαν κάποια τρελή ικανοποίηση για όσα έκαναν σε μένα, βασικά ούτε είχαν μπει μισή φορά να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν τι μπορεί να βίωσα. Διαπίστωσα ότι απλά έτυχε να ήμουν τη λάθος στιγμη, στο λάθος μέρος και φυσικά να κρατήσω τη πιο λάθος στάση : της διαθεσιμότητας. Για εκείνους λογικά ήταν κάτι ασήμαντο, αφού ποτέ δε με είδαν πραγματικά, χωρίς να υπάρχει κάποια βαθύτερη εξήγηση. Δεν αφορούσαν εμένα τα ξεσπάσματά τους, ακόμη και γι' αυτό μ' έβρισκαν ασήμαντη. Απλά μπορούσαν και έγινε, ή έτυχε γιατί δεν έχουν μάθει να σκέφτονται κάποιον πέρα από τον εαυτό σου.Με λίγα λόγια δεν υπάρχει τίποτα το βαθύ, δεν υπάρχει κάποια καλή απάντηση για να δικαιολογεί όσα πέρασες και γι' αυτό το λόγο κράτα αποστάσεις ακόμη κι αν πάει να γίνει κάποια επιστροφή και κοίτα να κλείσεις τις πληγές σου όχι επιδερμικά.Υ. Γ. Θα φέρω ένα τρομακτικα ακραίο παράδειγμα: εκείνοι οι τύποι που χτυπάνε άλλους με τ' αμαξάκια τους και καθαρίζει κανένας συγγενής δεν είχαν σκοπό να σκοτωσουν κάποιον, απλά δεν τους ένοιαζε και αυτό που έγινε πιο πολύ σαν ατυχία το βλέπουν που τους βάζει σε μπελάδες. Η συναισθηματική νοημοσύνη και το νοιαξιμο είναι κάτι που δεν είναι δεδομένο σε όλους τους ανθρώπους.