Εγώ πιστεύω οτι όπως βλέπει τον κόσμο κάποιος, έτσι πιστεύει οτι τον βλέπουν και οι άλλοι. Σε συνεντεύξεις για δουλειά που σε ρωτάνε αν πιστεύεις οτι οι άνθρωποι θέλουν να κλέψουν αν δεν πιαστούν, θέλουν να δουν αν εσύ θα κλέψεις αν δεν πιαστείς.Οπότε ή πάει γυμναστήριο να κοιτάξει, ή πιστεύει οτι οι άντρες μόνο κοιτάνε, ή οτι εσύ πας για να σε κοιτάνε, δεν ξέρω.Κοίτα, μπορεί να έχει 1000 καλά αλλά ΔΕΝ είναι φυσιολογικό να σου απαγορεύει κάποιος να κάνεις κάτι. Δεν ξέρω τι κενό σου καλύπτει αυτή η σχέση, αλλά δεν είστε ίσοι απο τη στιγμή που σου απαγορεύει. Αν ήσουν οκ με αυτό, θα έλεγα οτι είναι ο τρόπος που επέλεξες να ζεις. Αλλά δεν είσια, γι αυτό και ρωτάς. Ρωτάς γιατί αυτή η φωνή που σου λέει οτι κάτι δεν πάει καλά και την πνίγεις.Η ερώτηση είναι, γιατί πιστεύεις οτι δεν αξίζεις, ή οτι δεν μποιρείς να βρεις κάποιον που θα χαίρεται να σε βλέπει να παίρνεις αποφάσεις; Γιατί φοβάσαι τόσο τη μποναξιά που υπομένεις την αστυνόμευση;Αν δε σε αφήνει να πας γυμναστήριο, αυτό είναι μόνο η αρχή, μέχρι να σου αλλάξει το στυλ, να σε παοξενώσει απο φίλους και οικογένεια, να σε πείσει να αφήσεις τη δουλειά σου και ξαφνικά να βρεθείς χωρίς κανένα στήριγμα.Και εκτός απο αυτό, φοβάμαι οτι σε βλέπει πιο πολύ σαν territory, κάτι που του ανήκει και θα του το πάρουν. Κάποιος που σε σέβεται δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε αφήσει να κάνεις κάτι. Επειδή ξέρει οτι εσύ αφήνεις τον εαυτό σου, κανένας άλλος δεν έχει αυτή την ιδιότητα.
