Το πρόβλημα είναι ότι, όση ανεργία και αν υπάρχει στην Ελλάδα, όσο και αν παραγκωνίζονται οι νέοι και στερούνται ευκαιριών, δεν παύει να κυριαρχεί η άποψη ότι αν ένας νέος δεν έχει πάει πανεπιστήμιο και δεν βγάζει αρκετά χρήματα προκειμένου να είναι ανεξάρτητος από τους γονείς του ως τα τριάντα του, σημαίνει ότι δεν κάνει τίποτα. Με κάποιον τρόπο, είναι σαν μαύρη κηλίδα που δεν φεύγει από πάνω του, κι ας είναι ευφυής, κι ας έχει ενδιαφέροντα, κι ας κάνει εθελοντισμό, κι ας χτυπά πόρτες που δεν λένε ν' ανοίξουν...Σίγουρα, οι εισροές αντικατοπτρίζουν το τι κάνει κάποιος με το χρόνο του και τις δεξιότητές του. Επειδή οι εισροές δεν είναι μόνο ο μισθός (ενεργό εισόδημα), αλλά είναι και χρήματα που αποκτώνται από επενδύσεις ή παράλληλο business, δηλαδή παθητικό εισόδημα (π.χ. συγγραφή βιβλίου/άρθρων επί πληρωμής ή ενοικίαση ακινήτου) ή άλλες προσοδοφόρες δραστηριότητες που δεν φαίνονται στο μισθολόγιο της κύριας απασχόλησης. Ωστόσο, ειδικά για το παθητικό εισόδημα, προκειμένου να πετύχει, σαφώς και χρειάζεται στιβαρή υλική βάση καθώς και ελεύθερος χρόνος, απελευθερωμένος από άγχος (ή απλήρωτες υπερωρίες).Φταίει και η επικρατούσα self-help (και ολίγον New Age) νοοτροπία, η οποία ξεκίνησε από τις ΗΠΑ που λίγο-πολύ λέει το εξής: νιώστε καλά με τον εαυτό σας, πιστέψτε αρκετά και όλα θα γίνουν. Με άλλα λόγια, αν δεν έχετε αρκετά χρήματα ή δεν καρποφόρησε ένα εγχείρημά σας, φταίτε εσείς οι ίδιοι που δεν πιστέψατε αρκετά σε αυτό, δεν "εκπέμπψατε θετικές δονήσεις" και άλλα victim-blaming συνεπαγόμενα που σας καθιστά loser και lost μαζί. Αγνοούνται οι δομικές ανισότητες, αγνοούνται τα απλά μαθηματικά, αγνοείται η πραγματικότητα, και δη η πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας.Σε όλα τα υπόλοιπα, συμφωνώ με τον/την χρήστη "Γκάου Μπίου". :-) Κάποια πράγματα δεν θέλουν χρήματα, παρά μόνο αλλαγή νοοτροπίας. Ωστόσο, τα απαραίτητα για το ζην και το ευ ζην κοστίζουν και το χρήμα πρέπει κάπως να κερδηθεί.