Καφέ στον δρόμο έξω από το κάστρο του Πλαταμώνα.Ταξίδι με αμάξι, ώρες. Η ανάγκη για ούρηση κατεπείγουσα. Αφιππεύω και τρέχω, δίνω και μια παραγγελία ελληνικό μην πουν πήγα, τους κατούρησα κι έφυγα. Με το που κατεβάζω τα επίμαχα ενδύματα, παίρνω θέση σκύλου εμπροσθεν κολώνας κλπ. από το σιφόνι του διπλανού, στα 20 εκατοστά απόσταση νιπτήρα, ξεπετιέται με σκέρτσο και νάζι μια υπέρβαρη, ίσως και σούμο ρέστλερ, κατσαρίδα και κόβει μια βόλτα στην άσπρη πορσελάνη. Για πότε πετάχτηκα βολίδα "φεγγαροβολώντας" τα παππούδια και τον καφετζή, ούτε ο Γιουσέιν Μπόλτ δεν μ'έπιασε. Ο καφετζής ακόμη θα αναρωτιέται γιατί δεν ήπια τον κσφέ που παρήγγειλα!