Πιστεύω ότι είναι της ηλικίας περισσότερο τέτοιας έκτασης περιστατικά. Πειράγματα κλπ. Αναλόγως βέβαια την σοβαρότητα πάντα. Αρκετοί έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο και λίγοι είναι αυτοί που ανήκαν στις εξαιρέσεις. Είναι λογικό να το θυμάσαι με μια στεναχώρια, έναν θυμό ίσως που δεν αντιδρούσες όπως ήθελες και έπρεπε γιατί ντρεπόσουν. Και εμένα μου κάνανε πειράγματα κλπ, αλλά δεν άφηνα να το τραβάνε. Ήξερα να βάζω όρια και αν κάτι με πείραζε, απαντούσα αναλόγως. (Από το Γυμνάσιο και μετά πάντα, στο δημοτικό ήμουν λιγάκι μαζεμένη). Τέλος πάντων, αυτό πρέπει να το ξεπεράσεις. Ξέρεις ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι χοντρόπετσοι, κακοί, αναίσθητοι. Τί θα γίνεται λοιπόν κάθε φορά που κάποιος ίσως σε προσβάλλει; Θα παραιτείσαι; Θα στεναχωριέσαι και θα αγχώνεσαι κάνοντας κακό στην υγεία σου; Ή θα προσπαθήσεις να βάζεις όρια, να είσαι πιο δυναμική, να αντιδρας σε ότι σε ενοχλεί; Να διεκδικείς αυτά που θες και που θεωρείς ότι σου αξίζουν; Κράτα αυτά που σου έμαθε το παρελθόν, χωρίς να τα γυροφερνεις όμως συνεχώς στο μυαλό σου, γιατί εμποδίζεις με αυτόν τον τρόπο, τον εαυτό σου να εξελιχθεί και να μάθει μέχρι που είναι ικανός να φτάσει.