Θεωρώ ότι η γράφουσα θα μπορούσε να είναι και μαστερ τρολ, που με περισσή δεξιοτεχνία και απόλυτα ευγενικό και πολιτισμένο ύφος "Πάστας Φλώρας" κάνει παιχνίδι τόσο στην εξομολόγηση, όσο και στα σχόλια. Αν δεν ισχύει αυτό, προσωπικά διακρίνω 2 πράγματα:1) Μια διάθεση επιμελώς ατημέλητου "κομπασμού" και επίδειξης του λάιφστάιλ τους, που είναι και πλουσιοπάροχο, αλλά και "προχώ" σε νοοτροπία, αφού δίνουν τόση ελευθρία στα μικρά παιδιά τους και "τολμούν".2) Τον εγωιστή γονέα που θέλει να δικαιολογήσει με κάθε τρόπο την τάση του να βάζει πρώτο τον εαυτό του.Αυτά είναι αποψάρες μου, χωρίς καμία πρόθεση να προσβάλλω τη γράφουσα, απλώς αυτά διακρίνω εγώ.Εξομολογούμενη, αν και φυσικά είναι απόλυτο δικαίωμα σου να κερδίζεις και να ζεις ό,τι ζωή θέλεις και εσύ και όλη σου η οικογένεια, αντιλαμβάνεσαι ότι είναι αναπόφευκτο για όλους μας, όταν λέμε ή γράφουμε κάτι δημόσια, να εισπράξουμε κάποιες αντιδράσεις, ακόμα και καθαρά σε πλαίσιο διαλόγου.Επίσης, όταν λέμε κάτι δημοσίως έχει τεράστια σημασία το τρέχον πλαίσιο, το context στο οποίο το εκφράζουμε. Όταν βγαίνεις εσύ τώρα που αντιμετωπίζουμε την κρίση της πανδημίας και με αφορμή αυτή τονίζονται ένα κάρο σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία τοπικά (αλλά και ως ανθρωπότητα παγκόσμια), όταν αυτά τα προβλήματα θέτουν σε κίνδυνο ζωές, δε βγαίνεις να δίνεις συμβουλές διακοπών επιπέδου διεθνούς τζετ-σετ... Κι αν είναι να δίνεις συμβουλές για διαπαιδαγώγηση παιδιών, κάνε φόκους στο πώς θα τα κάνεις πρώτα απ'όλα υπεύθυνα - ως ανεξάρτητα που είναι - απέναντι στους εαυτούς τους και τους γύρω τους.
