Hallo Ανία! Είδα το σχόλιο/ειδοποίηση στην άλλη Εξ (:Ωχ, αυτό με την καταχώρηση μου συμβαίνει και μένα στα καλά καθούμενα κιόλας, πολύ εκνευριστικό ειδικά όταν έχω γράψει ολόκληρο κατεβατό.Ναι βέβαια το γνωρίζω ότι κατάγεσαι από την Αλβανία, κάποτε το είχες αναφέρει πάει καιρός. Η μεσαία τάξη που αναφέρεις υπέφερε πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, τόσο που αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει ακόμη ή αν απλά δημιουργήθηκε ένα κενό και οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτήν "γλίστρησαν" μερικά σκαλοπάτια πιο κάτω μεγαλώνοντας έτσι δραματικά τη διαφορά με τους "από πάνω". Δεν εναποθέτω κι εγώ τις ελπίδες μου τόσο στην Κυβέρνηση και σε όλους όσους θα μπορούσαν λόγω βουλευτικης ιδιότητας να κάνουν την διαφορά. ΑΝ θα την κάνουν, θα είναι γιατί θα έχουν υποστεί αφόρητη πίεση από τον Λαό. Κι επειδή δεν έχουμε δώσει ως προς αυτό που λέμε πανελλαδική ενότητα και τα καλύτερα δείγματα, πιστεύω ότι αυτή η πίεση θα πρέπει να ασκηθεί κατά τόπους πιέζοντας Δημάρχους και Περιφερειάρχες. Αυτοί φυσικά τότε θα αναγκαζόντουσαν να υπακούσουν γιατί θα ακούγανε τις καρέκλες τους να τρίζουν απειλητικά και θα μεταφέρνανε τα όποια αιτήματα παραπέρα. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία, πέφτει "σφυγμομέτρηση" κάθε ώρα και στιγμή για να δούνε πόσα σηκώνει ακόμη αυτός ο ταλαίπωρος κόσμος. Κόσμος που βέβαια στην συντριπτική του πλειοψηφία μόνο αθώος δεν είναι αν ρωτάς εμένα, όσο και αν έχει ταλαιπωρηθεί. Γίνομαι έξω φρενών που δεν εξασφαλίζει το Κράτος αυτά τα βασικά που λες σε κάθε νόμιμο Πολίτη. Επίσης μου χτυπάει άσχημα στα αυτιά μου (όσες φορές και να το ακούσω) το ότι μετριέται ο άνθρωπος με βάση πόσο είναι "παραγωγικός", λες και μιλάμε για μηχανές. Και όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει σε μια χώρα που δεν προστατεύει τον εργαζόμενο, τότε πια μου λείπουν τα λόγια. Δεν δέχομαι ότι είναι δυνατόν με αυτό το κριτήριο να κρίνουμε έναν άνθρωπο, αλλά αυτοί που πρεσβεύουν μια τέτοια νοοτροπία θα έπρεπε να εξασφαλίσουν ένα βασικό βιοτικό επίπεδο (στέγη, ποιοτική τροφή,ιατρική ασφάλιση, αξιοπρεπή ενδυμασία, πρόσβαση στην ψυχαγωγία) σε όλους πρώτα και μετά να μιλάνε. Αλλά βλέπεις Ανία αυτή είναι μια νοοτροπία που στηρίζεται από ένα μεγάλο μέρος των Πολιτών, γι' αυτό και βρίσκει απήχηση. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Δεν το συνεχίζω όμως γιατί θα νευριάσω και θα ξεχάσω τι ήθελα να πω. Λοιπόν η πρόταση η δική μου λέγεται: Κοινόβια. Μικρά ή μεγάλα, δεν ξέρω. Στην επαρχία υπάρχουν αμέτρητα σπίτια που είχαν αρχίσει να χτίζονται στις "χρυσές εποχές" και που πλέον είναι εγκαταλελειμένα. Θα μπορούσαν οι τοπικές αρχές να αποζημιώσουν τους ιδιοκτήτες και να κάνουν όσα χρειάζονται ακόμη ώστε να είναι κατοικήσιμα. Ανάλογα το μέγεθος της κάθε κατοικίας στη συνέχεια θα μπορούσαν να προσκαλέσουν νέους που ζούνε στα αστικά κέντρα να εγκατασταθούνε εκεί. Ξέρω ότι αυτό το σχέδιο μερικοί το θεωρούνε παιδιάστικο αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί: είναι βιώσιμο. Θα μπορούσαν οι καινούργιοι κάτοικοι να υποστηριχτούν με ένα βασικό μηναίο ποσό και ιατρική ασφάλιση έστω για ένα συγκεκριμένο διάστημα. Παλιότερα είχε κάθε νέος Πολίτης χωρίς περιουσία το δικαίωμα να ζητήσει κοινοτικό χώρο προς επαγγελματική εκμμετάλευση, δεν ξέρω αν ισχύει ακόμη. Και αν δεν ισχύει, θα μπορούσε να δοθεί σε κάθε ομάδα ένα άτοκο δάνειο για να στήσει μια μικρή επιχείρηση. Ας δώσουν την δυνατότητα να μάθουν εκεί οι νέοι τέχνες που τείνουν να εξαφανιστούν αλλά έχουν μέλλον. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν με μηδενικό κόστος αν σκεφτείς το αποτέλεσμα. Θα μπορούσε η κάθε ομάδα να μοιραστεί τις εργασίες όπως της αρέσει χωρίς να επεμβαίνει κάποιος τρίτος. Θα λειτουργούσε δηλαδή σαν ένας μικρόκοσμος, μια Οικογένεια. Το κόστος ζωής θα ήταν χαμηλό σε σύγκριση αν ζούσε ο καθένας μόνος του, Υπολόγισε πόσα χρήματα θέλει ένας άνθρωπος που ζει μόνος του για να καλύψει τις ανάγκες του, και πόσο πέφτει ο μέσος όρος εξόδων όταν ζούνε περισσότεροι μαζί. Πιστεύω ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να γίνει πολύ πιο εύκολα παρά αν αρχίσουμε να σχεδιάζουμε πως θα βρεθεί τρόπος να πιεστεί η Κυβέρνηση. Αν γινόταν κάτι τέτοιο σε μεγάλη κλίμακα, τότε σιγά σιγά θα μπορούσε ο κόσμος να απαιτήσει περισσότερα. Οι περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν πολύ πιο δυνατοί όταν δούνε ότι δεν είναι μόνοι τους και όταν έχουν εξασφαλίσει στέγη και ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Επίσης έτσι και αλλοιώς πάρα πολύ σημαντικό: να γνωρίζουμε ποιές είναι οι υποχρεώσεις μας, αλλά να ξέρουμε και ποιά είναι τα δικαιώματά μας! Πολλές φορές υπάρχουν τρόποι και νόμοι να βρούμε το δίκιο μας, αλλά φοβόμαστε ή έχουμε άγνοια και εκεί χάνεται το παιχνίδι. Έχω και άλλες προτάσεις αλλά μάλλον καλύτερα να τις στείλω κατευθείαν στον Πρωθυπουργό (:
