Πολύ ωραία αυτή η πρόταση και γενικά έχω καταλάβει τις απόψεις σου πάνω σε αυτά τα ζητήματα, μπορεί να μην έχουμε ταύτιση αλλά έχουμε σημαντική συμφωνία αλλά είμαι πολύ απαισιόδοξη γιατί εγώ βλέπω ότι είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί κι ας πεθαίνουμε της πείνας. Δηλαδή δεν μπορώ να σου πω ότι θα βρεις απόκριση από νέα ατομα, θα πρέπει να το στήσεις εσύ υπογείως, να το παίξεις ρητορας και μετά να κάνεις το ορθό. Μιλάμε για χώρα χωρίς ενήλικες. :)))) Η παραγωγικοτητα για μένα δεν σχετίζεται με νούμερα πάντως αλλά με το να συμμετέχει ο καθένας μας στα αναγκαία για να ζούμε αξιοπρεπώς. Για μένα το πρόβλημα ξεκινάει από την αγωγή που παίρνουμε από μικρά και ότι απ' το μέτρο των δυνατοτήτων του καθενός δεν βλέπω να γίνεται δουλειά. Βλέπουμε πχ εκπαιδευτικούς να παιδευονται μη βγουν ανορθόγραφα κι όχι να μάθουμε την έννοια της αρμονικής συμβίωσης στην πράξη, την ουσία της ισοτιμίας, τα δικαιώματα που λες, ότι η γνώμη και η πράξη μας μετράει, έχει αντίκτυπο αλλά και συνέπειες (όχι ηλιθιες τιμωρίες) αλλά αποτέλεσμα των πράξεων μας. Δεν επιτρέπεται ν' αναπτυχθεί η σκέψη και κάτι τέτοια με κάνουν να θυμωνω που θα γίνω σε λιγο μήνες 29 κι ακόμη δεν πήρα το πτυχίο μου στην προσχολική αγωγή. Τα δικά μου οράματα είναι πολύ πιο χαμηλά και σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για τη λειτουργία ενός μικρόκοσμου κι ότι όσοι θέλουν σε αυτόν τον τομέα μπορούν να κάνουν πράγματα. Είμαι απογοητευμένη από τους περισσότερους σε αυτόν τον τομέα γιατί αφενός νομίζουν ότι είναι φωστήρες κι αφετέρου ασχολούνται με ένα κομμάτι που χρειάζεται και τα υπόλοιπα δε μας νοιαζουν. Φυσικά δεν είναι οι μόνοι που επηρεάζουν τα παιδιά ή η μοναδική μικροκοινότητα που συμμετέχουν τα παιδιά. :) Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι ασχέτως εξαθλίωσης αρκετοί είναι αξιοι της μοίρας τους γιατί έχουν μια ηθική σαθρότητα στην ουσία του πράγματος δε βλέπω να γίνεται κάτι, άρτο, θεάματα και δικαιωματικό κομπασμα ζητάνε πολλοί και είναι πολλές φορές άτομα με γνώσεις που τελείωσαν κι ένα πανεπιστήμιο, έμαθαν την αξία του επιστημονικού τρόπου σκέψης και τον διατηρούν κιόλας. Λέμε τώρα.
