Και προπάντων, όχι ξεπόρτισμα δίχως πραγματικά σοβαρό λόγο. Και σοβαρός λόγος πλέον δεν είναι το βγαίνω να πάρω αέρα, μα το ότι χρειάζομαι θερμόμετρο γιατί κάποιος έχει δέκατα. ΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.Ξέρεις, υπάρχουν περιπτώσεις όπως ορισμένοι γνωστοί μου σε μέρες πριν τον ιό ένιωθαν ότι πνιγόντουσαν όταν ήταν να καθίσουν όλοι μαζί στο μεγάλο και άνετο σπίτι τους (γονείς με 4 παιδιά) όπου μπορούσε ο καθένας ακόμη και να να απομονωθεί στο δικό του ξεχωριστό δωμάτιο και πάσχιζαν εναγωνίως να βρουν ευκαιρία να βγουν έξω. Σε τέτοιες περιπτώσεις προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει, και προφασιζόμαστε ότι το να μείνεις μέσα ισοδυναμεί με ''πνίξιμο''. δεδομένου ότι άλλες περιπτώσεις εξίσου πολυμελών οικογενειών ανυπομονούσαν να μαζευτούν όλοι μαζί κάθε Σ/Κ σε ένα σπιτάκι 70 τ.μ. Νομίζω ότι η συγκεκριμένη κατάσταση που βιώνουμε θα μας δώσει, εκτός των άλλων, και ένα σημαντικό έναυσμα να συνειδητοποιήσουμε τι είμαστε πραγματικά πάνω σε αυτό τον κόσμο, πόση ομορφιά μα και ματαιότητα έχει η κάθε στιγμή στη ζωή που βιώνουμε, μα και πόση αξία έχουν πρόσωπα και καταστάσεις τις οποίες θεωρούμε δεδομένες...και πολλά άλλα τα οποία ο καθένας μας στην γωνιά του νου και της καρδιάς του δύναται να συνειδητοποιήσει.