Σε καταλαβαίνω απόλυτα κι εγω 8 μηνες το ιδιο σκέφτομαι... Στο μεσοδιάστημα ο πρωην γυρισε..και προσπαθούσε μηνες..και ετρωγε πολλα χ και δεν έλεγε νά καταλαβει..κι τι συνειδητοποίησα οταν τον ειδα να ριχνει τα μούτρα του; Ουτε τα χαμένα μου δακρυα πηρα πισω ουτε τις χαμένες μου στιγμες.Άπλα βλεπεις κάποιους ανθρώπους και λυπασαι..Δεν μπορείς να ποντάρεις σε καμια λογικη και συνείδηση γτ αν ειχαν εξαρχής δεν θα φέρονταν ετσι.. Προσφατα μια φιλη μου μού ειπε οτι αυτος που με ενδιαφερει 8 μηνες τωρα ισως να μην γυρισει ναι αλλα οταν δει οτι δεν θα του δωσεί κάποια αυτα που έδωσες και κυριως οταν νιώσει οπως εσυ τοτε θα σε θυμηθεί..και αύτο μου αρκει..γιατι τοτε δεν θα ειμαστε εκει.Σε νιωθώ αλλα η ζωη ειναι μπροστα.. οσοι επελεξαν να μην ειναι διπλα μας ας ειναι πισω μας..