Αριάδνη έχω την αίσθηση ότι αυτό που έχουν δεν είναι τάση να γίνουν χαλάκια (υποταγή), αλλά δομικά θέματα προσωπικότητας που τους βγαίνει στα ερωτικά τους. Αυτά είναι παθολογίες παιδικής κι εφηβικής ηλικίας, απλώς στα ερωτικά αποκαλύπτεται όπως η λίγδα στο τζάμι όταν πέσει πάνω της το φως. Στην ουσία εγωϊσμός είναι αυτό, το πεινασμένο Εγώ τους προσπαθούν να ταϊσουν, δίνοντάς τα ΟΛΑ, όπως νομίζουν, ενώ στην ουσία κάνουν εντελώς κενές τελικά σχέσεις όπου ανταλλάζουν παθογόνους μικροργανισμούς και αμπελοφιλοσοφίες περί έρωτος και άλλων δαιμονίων εν είδει ονειροφαντασίας (έρως δια αντανακλάσεως των εκατέρωθεν μοναξιών). Δεν έχουν ξεφύγει ούτε στο πρώτο σκαλί του Έρωτα, δυστυχώς. Πολύ εύστοχο αυτό περί παιδιού: είναι άσκηση ταπείνωσης το παιδί.