Κορίτσι μου...Οι δυσκολίες είναι για τους ανθρώπους...εννοείται δεν έπραξες καλά που άφησες μια χρονιά να φύγει έτσι...Πρέπει να βάλεις στόχους ...τώρα είναι που πρέπει να είσαι δυνατή...Και εγώ μικρή ...είχα ''φίλες''που με έκραζαν συνεχώς στο σχολείο...και μένα οι γονείς μου είχαν τέτοια θέματα...υπήρχαν πολλές φορές που δεν είχα φαγητό στο σχολείο...και αν βγαίναμε κάποια βόλτα πολλές φορές με κερνούσαν ,χωρίς να γνωρίζουν τη κατάσταση στο σπίτι μου...Και από πίσω με έκραζαν που δεν τις καλούσα στο σπίτι ή που με κερνούσαν...και γενικά με έκραζαν ,που να ήξεραν τι περνάω...απομάκρυνα τους πάντες...έβαλα στόχο να πιαστώ μόνη μου στα πόδια μου και το έκανα...μην ζητάς να έχεις εικονικούς φίλους γιατί αυτό ήταν οι δικές σου & οι δικές μου τότε...συμφωνώ με τη φράση της μαμάς σου...η μοναξιά δεν αρέσει σε κανέναν..ξεκίνα να κάνεις πράγματα αν έχεις την οικονομική δυνατότητα...κάποια δραστηριότητα...και θα γνωρίσεις εκεί κόσμο...εστιάσου να τελειώσεις το σχολείο σου...να περάσεις σε κάποια σχολή που επίσης εκεί θα ανοίξουν οι ορίζοντες σου...και άσε τα ανώριμα κοριτσάκια να κράζονται μεταξύ τους γιατί τέτοιες είναι!Και αν χρειαστείς ποτέ κάτι βάλε αναζήτηση να σου στείλω με το email μου ,αν έχεις κάποιο πρόβλημα μπορείς να στέλνεις σε μενα...