Καταλαβαίνω πως νιώθεις.Μου έχει συμβεί κι εμένα παλαιότερα.Όταν σου λένε να είσαι ήσυχος βρε αδερφέ θα σε εξυπηρετήσω εγώ, θα σε πάω στο γιατρό και μετά θα πάμε για ένα καφέ.. εσύ περιμένεις .... Τελικά δεν έρχεται ποτέ . Βρίσκει δικαιολογίες αντί να πει από νωρίς " ξέρεις δε θα μπορέσω τελικά συγνώμη" ώστε να προλάβεις κ εσύ να κάνεις την εναλλακτική σου λύση ....και το φυσιολογικό έτσι είναι. Να πει ο άνθρωπος δεν μπορώ τελικά να κάνω αυτό συγχωρα με. Την επόμενη φορά.. έτσι μια χαρά. Καθόλου μεμπτό.Δεν είναι εμπιστοσύνης... Έτσι δεν μπορείς να βασιστείς πάνω στον άλλον οπότε ο άλλος γιατί να βασιστεί πάνω σου;;; Κι έτσι από τις μικρές λεπτομέρειες γίνονται μεγάλες και όλοι σχεδόν είναι στο δρόμο του χωρισμού...Εγώ από τοτε συνειδητοποίησα πως αν δεν έχεις νύχια να ξυστεις , μην περιμένεις να σε ξυσουν.. Είμαι παντρεμένη πλέον μα και παλι προσπαθώ να μη φορτώνω στον άλλον ότι μπορώ να κάνω μόνη μου κι ο άντρας Μ το ίδιο :))