Αρχικα εχεις καθε δικαιωμα να σταματησεις να εχεις επαφες μαζι τους απτη στιγμη που παρατηρεις να επηρεαζεται και η δικη σου ψυχολογια απτη δικη τους. Πιστευω ομως οτι αν θελησεις να ξεκοψεις καλο θα ηταν να εισαι ευγενικη και να δειξεις τις προθεσεις με τις οποιες το κανεις. Στην τελικη ουτε σου φερθηκαν ασχημα ουτε τιποτα, το αν θα εμμενουν σε αρνητικες καταστασεις ειναι δικο τους θεμα και δε σου πεφτει λογος. Και απτη στιγμη που βλεπεις οτι δε σου κανει καλο πλεον σταματας τις επαφες. Αλλα μην το κανεις με τροπο πληγωτικο. Εξηγησε πανω απο ολα. Και νομιζω μια α επικοινωνια θα θες και συ να τη κρατησεις, γιατι αν τους αισθανεσαι πραγματικα φιλους σου και νοιαζεσαι γι αυτους οπως λες ακομη και αν δεν θες πλεον να εχετε τοση στενη σχεση ουτε χανεις το ενδιαφερον σου 100% ουτε δε ξαναμιλατε ποτε. Και θα ηθελα να κανω και καποιο σχολιο στο πως αντιμετωπιζεις τη σταση τους η οτιδηποτε γιατι το βρισκω λαθος. Δε μπορεις να απαιτεις και να περιμενεις απτον καθε ανθρωπο να διαχειριζεται τα πραγματα με εναν τροπο που θεωρεις σωστο ουτε μπορεις να μπεις μες το μυαλο τους. Ουτε εχεις δικαιωμα να κανεις σχολια στο πως διαχειριζεται καποιος τις φοβιες του η τη θλιψη του και να αναιρεις αυτο που βιωνει καποιος. Καλο ειναι να μπορουμε να κατανοησουμε λιγο τον αλλον χωρις αυτο να αναιρει βεβαια το δικαιωμα μας να φυγουμε αν νιωθουμε οτι κατι μας χαλαει.