Εμένα βασικά με εκνευρίζει σε κάποιους ανθρώπους στο ότι τους πηγαίνουν κάποια πράματα καλύτερα κάπως από κάποιους άλλους,αλλά δεν παύουν να είναι μίζεροι και αρνητικοί. Θυμάμαι πως κάποια εδώ παραπονιόταν σε μια εξομολόγηση, ενώ ανέφερε πως ζουν οι γονείς της και είναι υγιείς, έχει καλές σχέσεις με τα αδέρφια της, έχει έναν άντρα που την αγαπά πολύ, έκανε παιδί, έχει δουλειά καλή και φιλίες και δεν αισθάνεται παρόλα αυτά καλά. Τώρα τι της απαντάει κανείς; Τι να πουν κάποιοι από εμάς που δεν έχουμε κάτι από αυτά ή τίποτα από αυτά αλλά κατά τα άλλα προσπαθούμε να αισιοδοξήσουμε; Μία λέξη απλά. ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ