Νομιζω οτι η σχέση σας βρίσκεται σε ενα κομβικο σημειο οπου η θα πατε παρακατω η θα χωρισετε.Απο οσα μας γραφεις,αντιλαμβανομαι την κουραση κ την απογοήτευση σου.Ομως εφοσον δεν εισαι ευτυχισμενη με το συντροφο σου κ παρολα τα καμπανακια που του χτύπησες εκεινος δε φαίνεται διατέθημενος να αλλαξει,να αφουγκραστει κ να ικανοποιήσει τα θελω κ τις αναγκες σου οπως αυτες διαμορφωθηκαν συν τω χρονω,ο χωρισμός ειναι μονοδρομος.Καταλαβαινω το δεσιμο που εχεις μαζι του(ειναι πολλα τα χρονια),ομως για να εχει πιθανότητες μακροημέρευσης μια σχεση πρεπει να μελη της να εξελισσονται ταυτοχρονα,περα απο τη συμβιωση που ειναι το επομενο βημα.Οτι δεν εξελλισεται πεθαινει.Οι αντρες συνηθως επαναπαυονται,εμεις ειμαστε που "ψάχνουμε" συνεχως την ποιοτητα της σχεσης.Θεωρω λοιπον οτι χρειαζεται ενα ταρακουνημα,να μη σε θεωρει δεδομενη κ να καταλαβει οτι σε χανει.Ανακοινωσε του το χωρισμο με αποφασιστικότητα κ αφησε τον να δεις πως θα πραξει.Και μετα πρατεις κι εσυ αναλογα.Εγω στη θεση σου αυτο θα εκανα.Ξερω στην αρχη θα σου λειπει-η δύναμη της συνήθειας βλεπεις-ομως επειδη παντα πιστευα οτι ο ερωτας με ερωτα περναει,σου το ευχομαι απο καρδιας.
