Να ψάξεις να βρεις μέσα σου την δύναμη και να κάνεις κουράγιο. Όσο μπορείς. Θα τα αντιμετωπίσουμε όλα ένα ένα, όπως μας έρχονται. Το ότι έχουμε απόλυτη επίγνωση του τι συμβαίνει και δεν συμπεριφερόμαστε ανεύθυνα, δεν σημαίνει ότι σταματάμε να γελάμε να χαιρόμαστε με μικροπράγματα και να ΖΟΥΜΕ. Ξέρω ότι δεν έχει συνήθως αποτέλεσμα γιατί ο καθένας έχει τα δικά του, αλλά θα σου το πω: υπάρχουν άνθρωποι που είναι βαριά άρρωστοι και ζούνε μόνοι χωρίς να χάνουν το χαμόγελό τους. Μήπως μπορείς κι εσύ να στηρίξεις κάπως έναν τέτοιον άνθρωπο; Μήπως έχεις κάποιον γείτονα, κάποιον γνωστό σου που μπορείς να τον πάρεις ένα τηλέφωνο και να πείτε δυο κουβέντες; Μην διστάζεις αν δεν το έχεις ξανακάνει ποτέ, η κοινή αγωνία ρίχνει τοίχους. Έλα κι εσύ να μιλήσεις μαζί μας, θα είμαστε όλοι νομίζω το επόμενο διάστημα πιο συχνά εδώ. Μην φοβάσαι, όλοι τα ίδια περνάμε απλά ο καθένας το χειρίζεται ανάλογα τον χαρακτήρα του. Ξέρουμε τι συμβαίνει, συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε και ελπίζουμε στο καλύτερο. Εγώ βλέπω ανθρώπους που ανοίγουν τις καρδιές τους (και τα ντουλάπια τους), βλέπω ανθρώπους που μοιράζονται δείχνουν αλληλεγγύη σε όσους στερούνται και αυτό είναι που κρατάω. Άλλωστε δεν καταλαβαίνω γιατί σε παρηγορώ, ΕΣΥ θα έπρεπε να με παρηγορήσεις. Ή μήπως κόντεψε κι εσένα να σε ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΣΟΥ ΩΜΟΠΛΑΤΗ ΕΝΩ ΣΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΡΑΓΙΣΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΙΡΕΣΟΥΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΝΩ ΕΣΥ ΧΤΥΠΙΟΣΟΥΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΣΑΝ ΑΝΟΗΤΟΣ;;; Βλέπεις.(:
