Την πορεία των "ερώτων" αυτών. Σου'δωσα το σώμα μου, σου'κανα το δώρο, και μου΄δωσες τα τρία σου κλπ κλπ πώς πονώ, πώς πονά, πώς γ@μά η μοναξιά...Όλα αυτά τα σπαραξικάρδια γλυκανάλατα που γίνονται στίχοι παρακμιακής ο-μεγαλοδύναμος-να-την-κάνει ποιήσεως επικολλημένη σε φατσοβιβλία με φόντο ηλιοβασιλέματα γεμάτα μακαρονάδες...Έχω αναπτύξει βαθιά αηδία γι'αυτό το είδος γυναικών. Σχεδόν δεν τις συμπεριλαμβάνω πλέον στο γυναικείο είδος. Τις θεωρώ υβρίδιο.
