Θυμάμαι είχα μια καθηγήτρια στη Γ' Λυκείου και μου είχε πει κάτι του τύπου αρκεί να ψοφήσει ο σκύλος του γείτονα κι όχι ο δικός μας. Κάθε μέρα καταλαβαίνω πόσο δίκιο έχει.Αρκεί να είμαστε εμείς υγιείς, αρκεί ο ιός να μη βλάψει τη δική μας οικογένεια, αρκεί εμείς να έχουμε τρόφιμα και χαρτί τουαλέτας (για τα υπόλοιπα 5 χρόνια). Οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν.Αυτή είναι η τρομερή άγνοια του ανθρώπου που θα τον κρατάει πίσω μια ζωή. Ποτέ δεν θα είσαι ευτυχήσεις αν ο διπλανός σου είναι δυστυχισμένος, ποτέ δεν θα χορτάσεις αν ο άλλος πεινάει και ποτέ δεν θα είσαι υγιής αν ο συνάνθρωπος πεθαίνει. Προσωπικά, πιστεύω πως ο παρτακισμός θεραπεύεται είτε λόγω προσωπικής εμπειρίας, είτε λόγω ηθικού προσανατολισμού/προσωπικών επιλογών.