Εμένα με ενδιαφέρει το πριν της εξάπλωσης του ιού. Εκεί εντοπίζω σημεία που πρέπει να τα επικοινωνήσουμε ο ένας στον άλλο και να βρούμε τρόπους να στηρίξουμε την σχέση μας. Γιατί αν δεν είχαν γεννηθεί οι ανασφάλειες και οι αμφιβολίες που ένιωθε ίσως τώρα όλο αυτό να το αντιμετώπιζε διαφορετικά. Για εκείνον όμως το θέμα είναι τώρα, ναι μεν η στάση μου τώρα -όπως λέει- του επιβεβαιώνει διάφορα πράγματα, αλλά τώρα και με βάση αυτήν μου την στάση στην ουσία εγώ καθορίζω το μέλλον αυτής της σχέσης. Μα γιατί;; Είμαστε οι μόνοι δηλαδή που βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση;; Δεν καταδέχτηκε να προσπαθήσουμε αυτές τις μέρες να βρισκόμαστε έξω για περιπάτους και να μιλάμε καθημερινά με τηλέφωνα, skype, μηνύματα κοκ. Έστω να το δοκιμάζαμε. Δεν του ήταν αρκετό, απλά. Μα για ποιον είναι;;