Αν όντως τον αγαπάς και θέλεις το καλό του, θα προχωρήσεις σε υποχρεωτικό εγκλεισμό του αδερφού σου. Δε γίνεται να τον αγαπάτε εσύ και η μητέρα σου και να ελπίζετε κάποια μέρα να τον βρείτε καλά. Σε κανένα νεκροτομείο θα το βρείτε από υπερβολική δόση και συγγνώμη που εκφράζομαι έτσι, αλλά είναι η αλήθεια. Έχω δει δυο περιπτώσεις εξάρτησης στη ζωή μου, μια άμεσα και μια έμμεσα. Η άμεση ήταν στο οικογενειακό περιβάλλον, το άτομο συνέχεια μέσα-έξω σε κέντρα αποτοξίνωσης, το είχαν βρει 2 φορές έτοιμο να πεθάνει από υπερβολική δόση. Κατά καιρούς, φιλοξενούταν από διάφορα άτομα της οικογένειας και καταλαβαίνω τι εννοείς γράφοντας "ανασφάλεια, βία, πίεση". Εν τέλει, μαζεύτηκαν χρήματα, κλείστηκε -ακούσια- σε κέντρο αποτοξίνωσης και ζει τη ζωή του 6 χρόνια τώρα. Η δεύτερη περίπτωση αφορά μια φίλη που είχε πατέρα αλκοολικό. Οι γονείς χώρισαν και κάποια στιγμή όταν εγώ και η κοπέλα ήμασταν 16 η μητέρα μετακόμισε εξωτερικό. Η φίλη έμενε με τον πατέρα, ο οποίος είχε απλώς φάσεις νηφάλιος και μεθυσμένος. Κι κάθε φορά γίνεται όλο και χειρότερο. Η κοπέλα πλέον έχει μετακομίσει με την μητέρα της εξωτερικό, ο πατέρας της κάνει τα ίδια και χειρότερα με τη νέα του οικογένεια και πέρυσι ήμασταν όλοι μαζί στο νοσοκομείο όπου κινδύνευσε ο άνθρωπος να πεθάνει.Νομίζω οι επιλογές σας είναι είτε ολοκάθαρες. Ή να τον κλείσετε κάπου (με πολύ υπομονή και πείσμα για την ανάρρωσή του, όχι 3 μήνες κι άιντε πάμε έξω) ή να τον αφήσετε και να συνεχίσετε τη ζωή σας ελπίζοντας μια μέρα να πάρει τον ίσιο δρόμο.