Εγώ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, από το νηπιαγωγείο μέχρι και σήμερα, μου επισημαίνουν συχνά ότι είμαι έξυπνη. (τώρα πολλοί θα με κράξουν για επίδειξη αλλά χεστηκα). Αυτό νομίζω πως είναι και η βασική αιτία που είχα ανέκαθεν αυτοπεποίθηση.Σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση, όταν ήμουν παιδάκι μου έλεγαν ότι είμαι πανέμορφο κοριτσάκι. Δεν ξέρω αν το εννοούσαν ή το έλεγαν από αγάπη. Το πίστευα και εγώ και θεωρούσα και εγώ την ομορφιά σημαντική (όσο σημαντική μπορεί να την θεωρεί ένα παιδάκι). Κάποια στιγμή όμως παχυνα και φρόντιζαν να μου το επισημαίνουν και να με προτρέπουν να χάσω κιλά. Τα έχασα. Μετά στην εφηβεία όμως έβγαλα ακμή και μάλιστα αρκετά βαριά, που με ταλαιπώρησε πολλά χρόνια, για την ακρίβεια σε όλο το γυμνάσιο και το λύκειο. Και αυτό φρόντιζαν να μου το επισημαίνουν ως πολύ αρνητικό. Αυτό επηρέασε πολύ την αντίληψη μου για την εξωτερική μου εμφάνιση. Ακριβώς επειδή τη θεωρούσα σημαντική, όπως και οι δικοί μου άλλωστε, όταν έπαψα να αντιμετωπιζομαι ως όμορφη, με πείραξε. Πότε δεν έπαψα να θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνη, ούτε και οι γύρω μου σταμάτησαν ποτέ να μου το λένε. Γι'αυτό και πολύ ανασφαλής δεν υπήρξα ποτέ. Ωστόσο με ενοχλούσε το θέμα της εμφάνισης.Τέλη λυκείου η ακμή άρχισε να φεύγει. Ήταν και κάποιος που μου άρεζε πολύ που μου την έπεφτε, και σιγά σιγά άρχισα να ξανααποκτω αυτοπεποίθηση και σε αυτόν τον τομέα. Και ναι, το παραδέχομαι ότι τα βλέμματα ή η προσέγγιση κάποιων αγοριών ήταν από τους βασικούς παράγοντες που με βοήθησαν να ανακτήσω την αυτοπεποίθηση μου, αν και δεν θα έπρεπε.