Είναι η πρώτη εξομολόγηση που διαβάζω και θα μπορούσα να την έχω γράψει εγώ, από την γυναικεία πλευρά, είμαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση...Όσο και να πονάμε αυτή την στιγμή, δεν πρέπει να τα βάζουμε με τον εαυτό μας που πίστεψε και που οι άλλοι δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν. Για κάποιον λόγο έρχονται όλοι οι άνθρωποι στην ζωή μας, ίσως για να μας δείξουν οτι είμαστε ακόμα ικανοί να νιώθουμε, ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί, ίσως για να μας δείξουν οτι η ''ουτοπία'' που ψάχνουμε μπορεί να υπάρξει κάποτε, ακόμα και αν δεν μπορούν αυτοί να μας την δώσουν.Πριν την αυγή είναι το πιο βαθύ σκοτάδι....αλλά η αυγή-νομοτελειακά-θα έρθει!