Για μένα συγκρίνεις ανόμια πράγματα. Την εποχή των γιαγιάδων μας ήταν αλλιώς τα δεδομένα. Τότε η πλειοψηφία των ανθρώπων ζούσε στην επαρχία, και εκεί κουτσά στραβά επιβίωνες. Είχαν χωράφια, ζώα και πάνω από όλα συνεκτικότητα, στήριζαν ο ένας τον άλλο. Επίσης το ότι δεν είχαν όλη αυτή την παραπληροφόρηση τους βοηθούσε να βλέπουν πιο αντικειμενικά την κατάσταση, και να μη φρικάρουν ολημερίς με την τρομοκρατία των ΜΜΕ. Στην ιστορία του μέλλοντος θα φανεί ποιά κατάσταση ήταν πιο επίπονη. Μαθαίνω ιστορίες φίλων που τους αυξήθηκε το ωράριο με τα μισά χρήματα, άλλων που τους υποχρέωσαν να πάρουν όλη τους την άδεια σε μια συγκυρία που δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα, κάποιους που τους υποχρεώνουν να εργάζονται με κατεβασμένα ρολά, άλλους που απολύθηκαν. Φως, νερό, τηλέφωνο όμως μια χαρά συνεχίζουν να τρέχουν. Στο τέλος θα έρθει ο λογαριασμός...