Όπως προανέφεραν και παραπάνω τα παιδιά, όντως ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος. Είσαι σε καραντίνα, οκει, ναι, αλλά σκέψου το από την άλλη πλευρά. Έχεις άπειρο ελεύθερο χρόνο να "φροντίσεις" τον εαυτό σου! Καταρχάς, όντως πρέπει για αρχή να εξωτερικευεις τα συναισθήματά σου. Καλώς ή κακώς ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος και καλό είναι να θρηνούμε. Μην καταπιέζεις μέσα σου τίποτα και δώσε χρόνο στον εαυτό σου να θρηνήσει. Κλαψε, ρε φίλε. Όπως είπαν και πιο πάνω, φώναξε, βγαλτο από μέσα σου! Όταν, όμως, αυτό σε κουράσει, άδραξε τη μέρα και ξεκινά κάτι καινούργιο. Προσωπικά, με την καραντίνα βρίσκω χρόνο να κάνω παρά πολλά που θα ήθελα. Θα αρχίσω διάβασμα από νωρίς για την σχολή, βλέπω κάποιες σειρές που δεν είχα πριν χρόνο, αρχισα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, γυμναστική με διάφορα βιντεάκια στο γιουτιουμ...Λύσεις υπάρχουν...Δοκίμασε διάφορα ρούχα, άλλαξε το ντύσιμό σου, δοκίμασε χτενίσματα κλπ. Αλλά να ξέρεις. Το βασικό για να μην πέσουμε τελείως είτε μετά από χωρισμό είτε τώρα σε αυτήν την κατάσταση που βρισκόμαστε είναι να συνεχίζουμε την ζωή μας no matter what. Σήκω, πλύσου, άλλαξε και βάλε κανονικά ρούχα ή ο,τι σε ευχαριστεί. Μην μένεις με τις πιτζάμες... Βάψου, κιόλας, άμα θες, ρε συ! Βγες έξω από το σπίτι σου, στο μπαλκόνι, στην αυλή, έστω άνοιξε ένα παράθυρο και πάρε μια βαθιά ανάσα και μείνε εκεί να απολαύσεις την στιγμή.Αναγνωρίζω ότι πονάς, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δε θα πονάς για πολύ και ότι σύντομα θα είσαι πάλι καλά. Σου εύχομαι τα καλύτερα αγαπητή εξ. :)