“Χαζοί,” “χαμένοι,” στους χαρακτηρισμούς βλέπω είσαι γαλαντόμα. Λοιπόν τα πράγματα στην προκειμένη δεν είναι μονόπλευρα. Κι ας αρχίσω πρώτα από τον εγκλεισμό στο σπίτι: Είσαι σε θέση να γνωρίζεις την ψυχολογική κατάσταση του καθενός; Τις αντοχές του; Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχει μπει γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης για τον όποιο πολίτη δεν αντέχει την παρούσα κατάσταση. Ας μην βιαζόμαστε να κρίνουμε τόσο εύκολα. 2ον: Πιάσε και ρώτα την φίλη μου την κομμώτρια που είναι χωρισμένη με δυο παιδιά και στο νοίκι κατά πόσο μπορεί να τα φέρει βόλτα τώρα με τα έξοδα να τρέχουν και το μαγαζί κλειστό. 3ον: Επειδή τυχαίνει να εργάζομαι σε νοσοκομείο ως τηλεφωνήτρια, να σου στείλω όλους αυτούς τους ανθρώπους που φτύσανε αίμα για να κλείσουν ένα ραντεβού με κάποιο γιατρό που υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θεωρείτε επείγον αλλά που είναι, να τους λένε ότι ακυρώνεται το ραντεβού σου επ αορίστων. Να δούμε τι θα τους πεις; Θα είχα να σου πω πολλά ακόμα, αλλά δεν θα το κάνω. Θα σε συμβούλευα απλώς να δεις σφαιρικά το ζήτημα και όχι μονόπλευρα. Δεν λέω ότι αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν δεν είναι αναγκαία, είναι και με το παραπάνω. Όμως μην χαρακτηρίζεις τους ανθρώπους εκείνους που δεν αντέχουν και λυγίζουν. Αύριο μπορεί να βρεθείς στην θέση τους.