Δεν είναι μένος, παρεξηγείται ο γραπτός λόγος και φυσικά δεν έχω κάτι με την εξομολογούμενη. Αναφέρομαι γενικά για αυτού του είδους συμπεριφορές. Τα πράματα είναι απλά. Όταν αγαπάμε τον άνθρωπό μας, δεν ξεσπάμε πάνω του για να μας βγουν απωθημένα. Πόσο μάλλον όταν τον πλαισιώνει ένας καλός χαρακτήρας που κάποιοι άλλοι δεν βρίσκουν και οι άλλοι που το έχουν το ματώνουν. Όταν χάνεις κάτι, τότε αρχίζεις πλέον να το εκτιμάς, διότι ξεχώριζε και δεν υπάρχει πλέον στη ζωή σου. Και όταν αναφέρομαι στο ότι οι άλλοι μετά πληρώνουν τη νύφη, αναφέρομαι στο πληγωμένο άτομο. Δυσκολεύεται μετά να αγαπήσει και να αφεθεί και κλείνεται ερμητικά στον εαυτό του, φοβούμενο μήπως πληγωθεί ξανά. Μπορεί να συναντήσει τον αληθινό έρωτα και να φερθεί υποσυνείδητα από τα βιώματα που έχει υποστεί αρνητικά. Έτσι εν κατακλείδι το καινούργιο άτομο στη ζωή του πληγώνεται και αυτό και show must go on.