Έχεις δηλαδή την ίδια συνήθεια που είχα και εγώ παλαιότερα και έχω ακόμα αλλά σε μικρότερο βαθμό. Τα πράγματα σπανίως έρχονται όπως ακριβώς θα τα θέλαμε. Τη ζωή πρέπει να την αποδεχόμαστε και να τη ζούμε όπως έρχεται. Αλλιώς το μόνο που καταφέρνουμε είναι να έχουμε συνεχώς απογοητεύσεις.Εγώ ήμουν ανέκαθεν πολύ αισιόδοξη και επλαθα, όπως και εσύ, στο μυαλό μου ιδανικά σενάρια. Μετά άρχισα να τρώω χαστούκια. Για να καταλάβεις πόσο απείχε η πραγματικότητα από αυτά που είχα στο μυαλό μου εγώ, να σου πω ότι την πρώτη μέρα που πήγα για άσκηση, με το που επέστρεψα σπίτι άρχισα να κλαίω και να λέω στη μαμά μου ότι δε θέλω να γίνω δικηγόρος και ότι θα κάτσω σπίτι να γίνω νοικοκυρά. Όχι ότι είχε συμβεί κάτι τρομερό. Απλώς προσγειώθηκα απότομα. Και δε μου έφταιγε και κανείς που ήταν τόσο απότομη η προσγείωση μου πέρα από τον εαυτό μου και την υπεραισιοδοξια μου. Βλέπεις οι γύρω μου μια χαρά με είχαν προειδοποιησει. Εγώ επλαθα στο μυαλό μου ιδανικά σενάρια. (στην πορεία βέβαια άλλαξα γραφείο και τώρα είμαι πολύ καλύτερα)