Καλά κι εσύ serendi-pity, μη δεις βαθυ σκούρο γκρι, τσουπ να το πεις μαύρο; :ΡΒασικά η καλοσύνη για πολλούς έχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο :Ι. " καλός" με μένα- ->ΚΑΛΟΣ, ΙΙ. "κακός" ως προς εμένα (ακόμη κι αν παραβίασα πρώτος εγώ τα όρια) - - >ΚΑΚΟΣ. Κυριως σε ειδεχθή εγκλήματα βλέπουμε μια σταθερή στάση από τον κόσμο. Αλλά μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι πριν λίγους αιώνες και στην πολιτισμένη Ευρώπη θεωρούσε δίκαιο να σκοτώνεις όποιον κρίνονταν ένοχος με το να τραβάνε τα δεμένα του άκρα, άλογα που αφηνονταν να τρέξουν ελεύθερα και ήταν και "καλό" θέαμα για τα παιδιά. Θέλω να πω, ότι σαν είδος μια νοσηροτητα την έχουμε και ανά τους αιώνες την ηθικη μας την έχουμε κανει λάστιχο, και ψάχνουμε παραθυράκια πάλι και πάλι για να θεωρούμε τον εαυτό μας και όσους συμπαθούμε καλούς, οπως κι αν έχει.(πάλι από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα)